فرزند پروری مثبت 3

در ادامه به توضیح سومین هدف فرزند پروری مثبت می پردازیم :

ایرادی ندارد اگر احساسات منفی خود را ابراز کنید

احساسات منفی مثل خشم , ناراحتی , ترس, اندوه, ناکامی , نا امیدی, نگرانی , شرمساری, حسادت , آزردگی, ناامنی و شرمندگی , نه تنها طبیعی هستند بلکه بخش مهمی از فرایند رشد به حساب می ایند .این احساسات هیچ ایرادی ندارد و باید ابراز شوند

والدین وظیفه دارند برای بچه ها فرصت هایی پیش بیاورند که تا هیجانات منفی شان را احساس و ابراز کنند . هرچند هیجانات منفی قابل پذیرش هستند این که بچه ها چطور و کی و کجا هیجاناتشان را بروز دهند همیشه مناسب نیست . بد خلقی بخش مهمی از رشد بچه هاست اما باید زمان و مکان مناسب ان را بیاموزند .

به یاد داشته باشید برای این که با بدخلقی فرزندتون روبرو نشید سعی نکنید به او باج بدهید یا او را ارام کنید چون ممکن است این بدخلقی ها زمانی بروز پیدا کند که دیگر فرصت ایجاد وقفه نداشته باشید تا بتوانید موثرتر با مشکل روبرو بشوید .

مهارتهای ارتباطی جدید باید اموخته و تمرین بشود تا اگاهی بچه ها نسبت به احساساتشان افزایش پیدا کند وگرنه از کنترل خارج می شود و در برابر اقتدار شما مقاومت می کنند و طبق احساسات سرخود عمل می کنند .

با پیگیری و ادامه مباحث و مقالات این سایت و پیج اینستاگرام child_psychology_ir شما به مرور یاد میگیرید که به گونه ای موثرتر با احساس ناراحتی خودتان برخورد کنید هر احساسی که شما والدین سرکوب کنید بچه ها علاوه بر احساس ناراحتی خودشان ان را بروز خواهند داد . این موضوع به ما نشان می دهد که چرا بچه ها در زمانهای نامناسب کنترلشان از دست می رود به خصوص در زمانها استرس اور و ناکام کننده که سعی می کنیم روی احساساتمان سرپوش بگذاریم و به انها اجازه بروز ندهیم

در روش فرزند پروی مثبت بچه ها مسئول احساسات والدین نیستند . وقتی بچه ها این پیام را بگیرند که احساسات و نیازهایشان قابل درک مناسب نیست کم کم احساساتشان را سرکوب میکنند و از خود واقعی و همه استعدادهایی که از قابل اعتماد بودنشان ریشه میگیرد جدا می شوند

بعضی از والدین برای اموزش احساسات به بچه ها هیجانات شدید خودشان را ابراز میکنند تا بتوانند احساس کردن را یاد بچه ها بدهند در حالی که برای اموزش نیاز است به بچه ها فعالانه گوش دهید و از سر همدلی به بجه ها کمک کنید که احساساتشان را شناسایی کنند . والدین می توانند با تعریف کردن داستانهای دوران کودکی خودشان که چطور به بعضی از چالشهای زندگی شان واکنش نشان دادند به بهترین نحو احساسات منفی شان را مطرح کنند

اثر مشارک احساس منفی تان با کودک این است که او به شدت احساس مسئولیت در قبال ان می کند و به شدت خودش را مقصر می داند و ارتباطش با احساسات درونی اش قطع می شود و در نهایت کناره گیری می کنند و با شما صحبت نمی کنند .

مثال :

وقتی به کودکی می گویی از درخت بالا نرو می ترسم که بیفتی باعث می شود به تدریج این حس منفی درکودک تاثیر بگذارد و فکر کند که تحت کنترل قرار دارد در عوض می توانید بگویید بالا رفتن از درخت خطرناک است میخواهم زمانی این کاررا انجام بدهی که من در کنارت باشم . این عبارت هم موثرتر هست هم این که به بچه یاد می دهد بر اساس هیجانات منفی تصمیم نگیرد .وقتی کودک در این زمان با شما همکاری میکند به این دلیل نیست که میخواهد از شما در برابراحساس ناراحتی تان به دلیل  ترستان حمایت کند بلکه به خاطر این است که والدینش از او درخواست انجام کاری را دارند . شما به عنوان والد می توانید به جای این که احساس منفی تان را ابراز کنید با همدلی و تایید و گوش دادن فعال به کودک کمک کنید تا درک بیشتری از احساسات خود پیدا کند .

وقتی بچه ها یاد بگیرند هیجانات منفی اشان را احساس کنند به طور موثرتری یاد می گیرند فردیت خودشان را از والدینشان جدا کنند , درک قوی تری از خود داشته باشند و به تدریج خلاقیت درونی , نیروی درک مستقیم , عشق , اعتماد به نفس , شادی , دلسوزی , اگاهی و توانایی اصلاح خود را وقتی که مرتکب اشتباهی می شوند در خود کشف کنند همه این مهارتها در زندگی پیشرفته امروزی کمک می کند تا فرد در این جهان بدرخشد و موفق شود و رضایت فوق العاده ای به دست بیاورد که همه این ها از ارتباط مدام با احساساتش و توانایی رها شدن از احساسات منفی ریشه میگیرد .

ادمها موفق از فقدان ها و شکستها و ناکامی هایشان را مانند بقیه انسانها حس میکنند و تنها تفاوتشان در این است که دوباره می توانند با رهایی از احساسات منفی شان به مسیر موفقیت برگردند.

ادمهای ناموفق به رویاهایشان دسترسی پیدا نمی کنندچون یا نسبت به احساسات درونی شان بی حس شده اند یا برمبنای احساسات منفی شان تصمیم میگیرند و یا در نگرشها و احساسات منفی خود گیر کرده اند

ادامه دارد